For all Ages

Penang is een groter eiland dan Langkawi. De sfeer is minder, maar het hostel (the Frame) waar ik verblijf is goed. In het bed naast mij slaapt een vrouw van 70 jaar oud. Ze noemt zichzelf backpacker granny en begint direct enthousiast te vertellen over haar blog, facebook en twitter account. Heel hip voor iemand met vier kleinkinderen. Reizen is voor alle leeftijden en backpacken net zo goed: “Het houd je juist fit van geest om zo omringd te zijn met jonge mensen!”.
Na een paar dagen Penang reis ik door naar Kuala Lumpur. Terwijl ik op de veerboot naar het vaste land zit, bedenk ik me dat ik mijn slippers in het hostel ben vergeten. Gelukkig is iemand in het hostel zo vriendelijk om deze voor mij naar Australië te sturen.
Ik verblijf in een hostel in het centrum van Kuala Lumpur. Ik knoop een gesprek aan met een Duitser die samen met zijn vrouw en hun baby van 10 maanden oud al zes maanden aan het reizen zijn. Ze hebben nog zes maanden te gaan alvorens ze terug zullen gaan naar Duitsland.
Ik bezoek een tempel met een groot boeddha beeld net buiten Kuala Lumpur. Het openbaar vervoer is goed geregeld. Vooral de skytrain brengt je gemakkelijk van de ene plek naar de ander. In de avond ga ik met iemand uit het hostel naar de Heli platform bar; een bar op een voormalig helikopter platform. Een drankje kost 30 ringit (10euro) en er is een strikte dress code; ook voor dames (geen slippers). Er is een strengere controle om binnen te komen dan in de gemiddelde Nederlandse gevangenis; niet erg verwelkomend. Het valt me op dat er meer bewakers zijn dan gasten.
Mijn dagen in Kuala Lumpur, of KL zoals ze het hier noemen, gaan snel voorbij en ik ben voornamelijk met m’n hoofd bij mijn trip naar Java – Indonesië. Morgen vlieg ik naar Jakarta en zal ik mijn ouders zien. Ik kom een dag eerder aan dan hen en verblijf in een hotel vlakbij het vliegveld. Om de tijd te overbruggen maak ik gebruik van de gym en neem ik een massage, waar de betreffende dame me in de laatste 15 minuten een ‘happy end’ aanbiedt. Ik bedank en zeg dat ik nog niet de noodzaak voel om voor die service te hoeven betalen. Het aanbod van mijn masseuse zet me aan het denken, omdat ik dezelfde avond op mijn hotelkamer via een ‘goede vriend’ ontdek dat de meeste porno sites zijn geblokkeerd in Indonesië. Na wat research te doen, zie ik dat dit in 2012 voor de ramadan is ingevoerd. Meer dan 1 miljoen sites zijn geblokkeerd; in eerste instantie alleen voor een korte periode, maar deze zijn nooit meer gedeblokkeerd.
Ik zie mijn ouders door de gate naar buiten komen. Wauw dat voelt goed! Na een stevige omhelzing neem ik de beloofde rol als reisleider in. Niet dat ik echt een plan heb gemaakt, maar zolang ik doe alsof ik weet wat ik doe, moet het goed komen. Direct maar door met de bus naar Bogor. Tijdens de busreis zie ik een wond op de onderarm van mijn vader. Hij vertelt me dat hij me wil laten ontwennen aan ziekenhuis bezoekjes. Daarom heeft hij zich eergisteren laten bijten door een hond in Egypte en heeft hij komende weken nog rabiës vaccinaties nodig. De Indonesische cultuur weet mij direct te charmeren door de gastvrijheid en behulpzaamheid van de mensen. Na een dagje in de botanische tuin van Bogor te hebben rondgewandeld en vooral veel gepraat met mijn ouders is het tijd om door te reizen richting Pangandaran met een tussenstop in de niet charmante stad Bandung. We praten over mijn periode in Sri Lanka en mijn dengue ervaring. Niet alleen mijn kant van het verhaal, maar ook de ongerustheid die bij mijn ouders speelde en de overweging om mij wel of niet te komen opzoeken. We verblijven in Pangandaran in een bamboe huisje met uitzicht over de rijstvelden vanuit een hangmat. Met een gids gaan we op scooters het gebied verkennen. Zoals verwacht wijst de gids elke willekeurige boom of plant aan om hierbij te vertellen dat je er wel een medicijn, voedsel of touw van kunt maken. Ik ben jaloers op de kennis over de natuur en vind het jammer dat we daar in het ´westen´ zo van vervreemd zijn. We gaan door naar de Green Valley, waar we na een kleine wandeling op blote voeten berg opwaarts in de jungle door onze gids de rivier in worden gestuurd. Er staat een sterke stroming en ik ben benieuwd hoe fit mijn ouders nog zijn. Door het water de rivier volgen naar beneden met hier en daar een kleine waterval. Onze gids doet het zonder problemen voor. Een kleine sprong van een rots de rivier in. Mijn vader volgt met een matige afsprong. Mijn moeder glijdt half weg en heeft op deze manier een nog matigere afsprong. Toch ben ik trots dat ze dit avontuur doorstaan en dat het ze fysiek gezien nog aardig goed lukt ook! Onderweg naar de Green Canyon begint het keihard te regenen. Ik heb het idee dat het niet snel zal opklaren en we besluiten deze trip tot morgen uit te stellen. Helaas is mijn vader wat grieperig geworden door de rabiës vaccinatie en kan hij niet mee naar de Green Canyon. Na een kwartier varen op een rivier komen we uit bij een stukje paradijs op aarde. We zwemmen nog een stukje verder en komen zo echt in de Canyon. Onze gids nodigt mij uit om door de sterke stroming naar de andere kant van de rivier te zwemmen en een rots op te klimmen, waar we vanaf kunnen springen. Ik sta op de rots, voel de natuurlijke douche die van de hoger gelegen rotsen naar beneden valt en voel dat ik leef. De gids wijst het gebied waar ik in het water moet springen en springt zelf met een achterwaartse salto het water in. Ik loop naar het randje van de zes meter hoge rots en draai me om. Ik hoor m’n moeder nog roepen: “spring er nou maar normaal vanaf!”, maar daar laat ik me niet meer door afleiden. Als de gids het kan, moet ik het ook kunnen. En daar ga ik. Naast de rots waar mijn moeder zit is een sterke stroomversnelling, waar je in kunt springen en vervolgens een stuk wordt meegezogen in de rivier. Na de matige afsprong van gister springt ze er vandaag vol overtuiging in. Ik kijk met verbazing en een glimlach op mijn gezicht toe.
Mijn vader heeft de hele dag kunnen uitzieken en neemt ’s avonds een massage van een lokale talisman. Een massage die zoveel pijn doet dat daarna de bamboe grond zelfs als een matras aanvoelt. Ik reserveer hem voor morgen!
We gaan na een nieuwe rabiës vaccinatie door naar Yogyakarta, het culturele hoogtepunt van Java. In de omgeving van Yogyakarta zijn de tempels van Prambanan en Borobodur te vinden. Na twee dagen cultuur snuiven is het hoog tijd om weer ergens te ontspannen. We kiezen een plaatsje uit vlak bij Garut. Dit gebied is omringd met vulkanen en staat bekend om haar ‘hot springs’. Baden die door geiserwater uit de grond verwarmd worden. De twee weken met mijn ouders zijn voorbij gevlogen, wat mij op het punt brengt van afscheid. Ik zie dat ze enigszins gerust gesteld zijn na de fysieke ellende die ik heb doorstaan afgelopen maanden. Mijn familie is alles voor me en zie dat het omgekeerd ook zo geldt.