The beginning

En toen was het zover. Nadat ik ’s avonds de dag voor vertrek uiteindelijk mijn tas had gepakt was het tijd om rond 06.00uur richting schiphol te gaan! Eenmaal aangekomen op schiphol was het even afscheid nemen van mijn familie om vervolgens ingecheckt en wel te beginnen aan de ‘big yourney’.
Allereerst vloog ik met KLM naar Lima (Peru). Een soepele vlucht van ongeveer 12.00 uur met een saai engels paar op de stoelen naast mij, maar 2 peruaanse dames schuin achter mij die besloten mij meteen de nodige woorden spaans bij te brengen. In Peru begon het wachten (6 uur) op mijn connection flight richting Quito (Equador). Eenmaal aangekomen in Quito stond mijn compadre/amigo Tom mij op te wachten en hij was ook degene die al een hostel had gevonden in de stad ‘Backpackers Inn. Hostel’. Rond 01.30uur (08.30uur Nederlandse tijd) lag ik uiteindelijk in bed voor mijn eerste nacht Zuid-Amerika! Inmiddels was ik ook al jarig (21-08) maar vanwege de vermoeidheid was ik dat een beetje vergeten..
Rond 08.30uur werden we wakker en na een heerlijke douche zijn we lopend op pad gegaan. Na een klein half kwartiertje lopen kwamen we bij een eettentje en besloten daar ons ontbijt te gaan nuttigen. Een heerlijk gepanneerde biefstuk met rijst, patat, sla en een drankje; dat is nog eens een ontbijt! En voor slecht $3,00! Na dit goede ontbijt zijn we gaan lopen richting el centro historico. Omdat we niet precies wisten waar dat was, hebben we uiteindelijk een taxi genomen. Vanwaar we weer verder gingen wandelen. De Garcia Moreno was een straat die uitliep op een berg met aan de top een groot standbeeld. Tom en ik besloten die berg te beklimmen, maar na een klein stuk kregen wij van een lokaal vrouwtje gebaren te zien die erop duidde dat het niet veilig was voor toeristen als wij. Een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus was het in dit geval wijzer om terug te keren richting het drukke centro historico. We liepen door naar een grote kerk ‘Basilica del voto Nacional’ en kochten een kaartje om naar boven te klimmen. Dit betekende dus ook dat we in de hoogste toren terecht kwamen en daar zonder hek over een randje zo’n 70 meter naar beneden konden kijken! Best spannend! Natuurlijk ook een heel mooi uitzicht over de stad vanaf deze hoogte. We wandelden terug naar het hotel en omdat we zo moe waren, besloten we rond 17.00uur even te gaan slapen…dit werd uiteindelijk tot de volgende ochtend!
Geen wekker gezet, maar wel goed uitegrust rond 07.30uur! Na een ontbijt in dezelfde eettent als gister (geen diaree aan overgehouden dus een goed teken!) namen we een taxi naar een plek genaamd Teleferico. Hier ging een kabelbaan tot 4100 meter naar de hoogste berg van Quito; de Pichincha. Daar vandaan was het mogelijk om te voet verder te klimmen. We sloten ons in eerste instantie aan bij een groep Equadorianen, maar omdat daar veel kinderen bij zaten en de ‘leider’ het niet verantwoord vond om verder te gaan dan een bepaald punt, gingen tom en ik met z’n tweeën verder richting de top! Vooral het laatste stuk was wel spannend, aangezien daar niet meer echt een pad liep en je bepaalde stukken echt moest klimmen! We bereikten uiteindelijk wel de top op ongeveer 4600 meter (volgens anderen 4800)! Een behoorlijke prestatie naar eigen zeggen… Vervolgens was de weg naar beneden voornamelijk in het begin nog wel erg lastig, naar beneden klimmen wordt denk ik onderschat op de heenweg. Daarnaast werd ik vanaf bijna het begin van de klim geteisterd door ernstige hoofdpijn ten gevolge van de hoogte waarop wij ons bevonden. Eenmaal beneden op 4100meter werd ik zelfs een beetje misselijk en gelukkig verkochten ze daar té de coca. Dit is een bepaalde thee die zou moeten helpen tegen hoogte ziekte, maar helaas, voor mij werkte het niet… Eenmaal terug in het hostel snel een douche om vervolgens te slapen van 17.00uur tot een uur of 21.00. Mijn hoofdpijn was gelukkig weer verdwenen en Tom had inmiddels contact gemaakt met andere backpakkers in het hotel die op dat moment uit wilde gaan. Wij gingen gezellig mee. Na een lokaal drankje belandden we uiteindelijk in een soort danscafé waar volop werd gedanst op latijns amerikaanse muziek. Erg gezellige en ontspanne sfeer!
De derde dag in Quito begint zonnig. Vandaag is ook de dag dat ik dit verslag aan het schrijven ben en het valt me op dat we in drie dagen al echt veel hebben gedaan! Na een korte wandeling in de ochtend richting een eetcafé zitten Tom en ik weer een heerlijk ontbijt te nuttigen. Er staat vandaag verder niet echt iets op de planning, maar morgen willen wij eigenlijk richting Coca (een plek tegen het amazone gebied van Equador aan) vertrekken. We lopen over straat en ik zie dat ze ergens massages bieden voor slechts $10 voor een klein uurtje. Mijn lichaam voelde een beetje stijf van de klim van de vorige dag en het matige bed, dus ik was daar wel voor. Vol goede moed ging ik naar binnen, maar ik besefte na een kwartier dat de vrouw me niet veel meer ging bieden dan t insmeren van mn lichaam met olie. Terug in het hostel zat Tom rustig een boekje te lezen. Ik hoorde vanuitde ‘tuin’ van het hotel wat mensen én een gitaar! Dat kon ik uiteraard niet missen en sloot me aan om vervolgens bijna mijn hele repetoir te spelen voor de andere gasten van het hostel. Een van de mensen in het hotel had voorgenomen om te gaan klimmen bij een soort openlucht ‘klimhal’ en Tom en ik waren bereid om mee te gaan! Zonder touw was het toch nog een stuk enger dan in de nederlandse klimhallen, dus heb ik me matig kunnen uitleven. Inmiddels is het hier 18.30 uur en hebben we al gegeten. De rest van de avond hebben we niet meer echt een planning behalve onze spullen bij elkaar te sprokkelen en ons klaar te maken voor vetrek richting het Amazone gebied!