Lima

Na een paar uur slaap merk ik dat de hoofdpijn minder is geworden en gaan we even naar buiten om iets te eten. Ik krijg eindelijk weer iets door mijn keel, maar ik krijg vrij snel weer hoofdpijn, dus besluiten we het niet laat te maken en weer terug te gaan naar het hostel. De volgende dag vinden we een nieuw hostel, nog steeds in Huaraz, waar ik vervolgens de hele dag op bed lig omdat ik me nog steeds niet ok voel. Deze dag rusten doet me goed, en ik voel me weer in staat om een activiteit te ondernemen. We gaan paardrijden door het mooie andesgebergte, op een comfortabel zadel dit keer. Onderweg naar de plek Yungar zien we langs de weg een dode man liggen. Er is hoogstwaarschijnlijk een ongeluk gebeurd met een motortaxi en in een flits, omdat we langsrijden een aantal agenten een veel toeschouwers om de man staan. We stappen uit het busje en ontmoeten onze gids, Eder. Eder spreekt alleen spaans en is dus een goede oefening. Ik merk dat mijn Spaans aan het verbeteren is en dat mensen het vaak niet geloven dat ik alles heb opgepikt tijdens mijn eerste maand. De rit duurt uiteindelijk 4 uur en achteraf ben ik eigenlijk wel weer erg moe. Het is zaterdag en Tom wil het nachtleven eigenlijk wel verkennen, omdat hij gister een dame heeft ontmoet toen hij zelf ging stappen en daar weer mee af had gesproken. Ik voel me echter nog steeds niet 100%, maar spreek met hem af dat we wel even een uurtje kunnen gaan slapen en daarna evengoed uit kunnen gaan. Ik zet mijn wekker om 22.30uur, maar zodra hij gaat, ben ik zo moe dat ik voor mezelf al besluit dat ik niet meer uit ga. Ik roep tom even vanuit mijn bed, maar hij reageert niet. Ik denk dat hij liever ook blijft slapen en besluit hem niet echt wakker te maken. Dit neemt hij me niet in dank af als hij rond 04.30uur wakker schrikt en verstrooid aan mij vraagt hoe laat het is. Ik zie dat hij een half uur later nog steeds rechtop zit in zijn bed vol ongeloof en zeg hem dat hij beter kan gaan slapen.
We nemen de bus naar Lima wat een toch van 8 uur is. De bus vertrekt om 13.00uur en we rijden door het zeer mooie andesgebergte. Aangekomen in Lima is het inmiddels donker en nemen we een taxi naar het gebied Miraflores, het touristische nieuwe centrum van Lima. We verblijven in een populair hostel, genaamd Pariwana. Het is voorzien van gratis internet, een café, kamers in alle prijscategorieën en niet te vergeten een tafeltenistafel. Tom daagt me uit om een potje te spelen, wat al snel veranderd in een grote inmaakpartij, waar Tom kansloos is. Ik besluit mijn tafeltennisbadje te wisselen van hand om het gemakkelijker te maken voor Tom, maar het maakt niet uit, want hij blijft kansloos. We zitten even aan de bar in het hostel en praten met de dame achter de bar. Na een tijdje praten vragen we of ze ons morgen misschien iets van Lima wil laten zien. Ze stemt in, maar de volgende dag is ze nergens te bekennen rond de tijd dat we hadden afgesproken. Gelukkig had ik nog een telefoon nummer van de twee dames uit het vliegtuig, aangezien ik via Lima naar Quito ben gevlogen. De telefoon gaat over en zodra Cintya hoort dat ik het ben, reageert ze erg enthousiast en verteld mij dat we vanavond wel wat kunnen afspreken. De rest van de middag maken Tom en ik wandeling richting het strand van Lima. Het is echter dichtbewolkt en niet al te warm, dus zetten wij onze wandeling voort totdat we een kapper hebben gevonden. Mijn haar is inmiddels redelijk lang geworden en ook mijn baard wil ik af laten scheren. We vinden een vrouwtje die heel vakkundig met mijn hoofd begint, maar als ik vraag of ze me kan scheren kijkt ze al een beetje angstig. Ze begint toch, maar zonder scheerschuim en het lijkt erop of ze gewoon een stuk van mijn huid af gaat snijden. Ik kom er echter levend vanaf en we wandelen rustig terug richting het hostel. Na een telefoontje naar het thuisfront komt Cyntia ons ophalen in ons hotel. Haar vriendin Rosio komt even later ook opdagen en we gaan naar een mooi gebied even buiten Miraflores. De hele avond wordt er alleen in het Spaans gecommuniceert en ik merk dat ik ook alles steeds makkelijker ga begrijpen. Vervolgens gaan we naar een Salsoteca om even te dansen.
We hadden vandaag afgesproken met een dame die we in Mancora waren tegengekomen, maar ook die laat het afweten. We krijgen het gevoel dat we iets niet goed doen. Om me beter te voelen daag ik Tom uit voor een potje tafeltennis. Het worden al snel 10 potjes, waarvan ik er 8 weet te winnen, terwijl ik de helft met links heb gespeeld! Haha, wat is hij slecht in tafeltenn! Als we savond in het hostel zitten krijgen we plotseling via de bardame een telefoontje van haar collega met wie we gister eigenlijk hadden afgesproken. Het speet haar zeer, maar ze kon niet komen, omdat ze lag te slapen. Goed excuus! Ik was er eigenlijk al klaar mee, maar ze stelde voor om morgenavond af te spreken. Ik stem in, maar zeg tegen Tom dat we er niet vrij voor gaan houden als we iets beters te doen hebben.
’s middags lopen we naar het Plaza de Armas om daar 2 musea te bezoeken die de moeite eigenlijk niet waard zijn. ’s Avonds eten we in het hostel en op het moment dat we onze laatste hap wegslikken zien we Vania binnen lopen, de bardame. Ze is toch op komen dagen en neemt ons mee naar een park met veel fonteinen. Erg mooi park en uiteindelijk hebben we onverwacht nog wel een gezellige avond. Na drie dagen Lima is het dan eindelijk de 24e en dus tijd om richting Cartagena, Colombia te vertrekken! Tom heeft echter gehoord dat er nog een goed museum in Lima schijnt te zijn over de Inquisitie. Ons vliegtuig vertrekt pas om 16.00uur dus hebben we tijd om dit gratis museum nog even te bezoeken. Ik ben erachter gekomen dat ik geen fan ben van musea en dat het lijkt of alle mensen die er rondlopen het ook doen alsof het een culturele verplichting is. Op het vliegveld lijken ze moeilijk te doen over de gitaar die ik in mijn hand draag, maar omdat de aandacht is afgeleid door een Amerikaan die daadwerkelijk zijn luxe gitaar moet inleveren, weet ik langs de douane te glippen met de smoes dat ik net goedkeuring heb gekregen om mijn gitaar mee te nemen.
We vliegen via Panama, waar we een uurtje overstaptijd hebben. Om 22.00uur zijn we uiteindelijk in Cartagena aangekomen, waar we worden verrast door de pure hitte! We wachten nog anderhalf uur op het vliegveld en ik zie Matthijs door de gate op mij af komen lopen. Hij is vergezeld door zijn vrienden Patrick en Omar, een Zwitser en een Colombiaan…..